بسیاری از فارغ التحصیلان در رشته های مختلف دانشگاهی پس از فارغ التحصیلی متوجه می شوند که در ورود به بازار کار مشکل دارند. تعدادی از آنها شغل مرتبط با رشته خود را پیدا نمی کنند، بنابراین فقط در جستجوی یک شغل هستند که بتوانند پس از ورود به شغل ، در همان زمینه رشد کنند. تعدادی مهارت لازم برای احراز یک شغل را ندارند و در زمینه های مختلف دوره می بینند به امید اینکه کارفرما از قابلیت های فراوان ایشان خوشحال شود و استخدام کند و یا در یکی از آنها پذیرفته شوند. تعدادی نیز نمی دانند که آیا در رشته ای که خوانده اند موفق خواهند بود و شک دارند که آینده حرفه ای خود را روی همین رشته پایه گذاری کنند. اما در این میان افرادی هم هستند که می دانند اشتباه کرده اند و باید رشته دیگری را می خواندند اما شرایط به نحوی بود که وارد یک رشته دیگر شده اند. و شاید موارد دیگری هم وجود داشته باشد. همه این افراد در یک چیز مشترک اند و برای ورود به بازار کار مشکل دارند.
دلایل مختلفی برای این مشکل وجود دارد که مهمترین دلیل آن عدم شناخت نسب به خود است. وقتی فرد شناخت کافی نسبت به خود نداشته باشد نمی تواند تشخیص دهد که در چه شغلی می تواند موفق باشد و برای احراز آن شغل چه مهارتهایی کسب کند. موفقیت به این معنی که هم بتواند از انجام آن شغل لذت ببرد و هم درآمد کافی برایش داشته باشد. انتخاب رشته تحصیلی نیز طبعا در جهت کسب مهارت لازم برای قرار گرفتن در آن شغل است که بر همین اساس باید درست انتخاب شود.
مشخص است که این مسیر نسبتا طولانی است و بهتر است پیش از ورود به دانشگاه مشخص شود و حتی قبل تر از آن در زمان انتخاب رشته در کلاس نهم و یا حتی قبل تر ، از دوران کودکی. چرا که بدون شناخت و به یکباره و بدون آگاهی لازم از توانایی های فرد نمی توان دراین خصوص تصمیم درستی گرفت.
با این وجود می توان در هر مقطع تصمیم درستی گرفت که اثرات تصمیمات غلط گذشته را اصلاح کند. یکی از اهدافی که ما در موسسه زنده باد زندگی دنبال می کنیم همین است. یعنی کمک به فارغ التحصیلان دانشگاه که در ورود به بازار کار مشکل دارند. روش ما به این صورت است که ابتدا با تحلیل توانمندی ها مشخص می کنیم که چه شغلی مناسب فرد می باشد. سپس راهنمایی های لازم را برای احراز آن شغل ارائه می کنیم. حتی گاهی صرف نحوه تنظیم سوابق تحصیلی و شغلی می تواند در شناخت توانایی های شما موثر باشد. تمام این مراحل بر اساس اصل خودآگاهی صورت می گیرد. یعنی سعی ما کمک به خودآگاهی فرد می باشد و نمی خواهیم یک سری توصیه را به مراجعه کننده دیکته کنیم. خودآگاهی نیز به این معنی است که فرد نسبت به خودش آگاه شود و آگاهانه تصمیم بگیرد و هیچ نکته تاریکی در ذهنش باقی نماند. بنابراین بخشی از این فرآیند جنبه آموزش و بالابردن سطح دانش فرد نسبت به خودشناسی است. خودشناسی به عنوان یک مهارت در زندگی می تواند به بهبود زندگی فرد کمک کند و همچنین در شناخت تفاوت های ذاتی انسانها که منجر به بهبود روابط او با دیگران می گردد.