قالب بندی یک کلاس
این روز ها اغلب از وضعیت کشور گله مند هستند ، هر کس به نحوی مشکلات را مطرح می کند حال اگر نیش و کنایه هم داشته باشد طرفدار بیشتری پیدا می کند .
اما سوال اینجاست که هر یک از ما در جایگاهی که داریم چه اقدامی کرده ایم؟ آیا تا به حال این سوال را پرسیده اید؟
در این بخش می خواهیم به مشکلات آموزشی و پرورشی یک کلاس بپردازیم و راهکارهایی را ارائه دهیم. فعلا فراتر از افراد کلاس نمی رویم چراکه یک کلاس نمونه ای از یک جامعه است.
من به عنوان آموزگار مقطع ابتدایی که سعی می کند اصول طراحی آموزشی را بیاموزد لازم می دانم ابتدا یک بنایی را روبروی خودم ببینم تا به طراحی داخل آن بپردازم اما در مدارس ایران چنین چیزی وجود ندارد ما در یک زمین حاصل خیز قرار داریم که چیزی روی آن وجود ندارد.
بنابراین به جای آنکه از طراحی شروع کنیم از آرماتور بندی آغاز می نماییم . البته پی ریزی یک ساختمان دو طبقه چرا که به یک باره نمی توان به یک برج فکر کرد پس زمینه ی کاری را محدود می کنیم تا تمرکزمان افزایش یابد .
این پی ها مانند قالب هایی عمل می کنند که محتوای آموزشی را در خود جای داده اند ، قالب های خلاق این موارد هستند :
داستان ، اجرای نمایش ، بازی و مسابقه ، گفت و گو ، کشف و آزمایش ، نمایش فیلم های آموزشی ، هنر و کاردستی
در ادامه فعالیت های عملی برای هریک از قالب هایی که در یک کلاس هفت نفره به طور حضوری و یک کلاس سی و پنج نفره مجازی ، اجرا شده به همراه چالش ها و نقاط ضعف و قوت هر یک را خواهیم نوشت .
متاسفانه در کشور ما این پی بندی بنا به درستی انجام نمیشود،همانطور که شما گفتید یک ساختمان در ابتدا نیاز به یکی پی ریزی و بعد قالب بندی دارد که در قالب نقشه ساخت یک ساختمان در نظر گرفته میشوند. این فعالیت ها در دنیای امروزه ما بصورت کتاب های درسی و فعالیت هایی هست که باید به کودکان و دانش آموزان بیاموزیم اما در کشور ما اشخاصی مسئول تهیه محتوای آموزشی هستند که بیشتر هم و غمشان اجرای ایدئولوژی حکومت و به بار آوردن جامعه ای با باورهای نزدیک به نظام هست و برای همین مطالب بصورت علمی و مطابق با نیاز کودکان و دانش آموزان تهیه نمیشود و این دانش آموزان چیزهایی را یاد می گیرند و بعدا وقتی بزرگتر شدند و با جامعه ی جهانی و افکار و عقاید روز آشنا میشوند دوگانگی در وجود آنها ایجاد میشود بین آنچه که یاد گرفته اند و آنچه که باید یاد میگرفتند.در تمام دنیا کودکان با توجه به استعدادشان در کارهای علمی و تفریحی خاصی شرکت میکنند تا هم استعدادشان رشد و شکوفا شود و هم آماده مراحل بعدی زندگی شوند اما در کشور ما کودکان مجبور هستند آنگونه که خانواده و جامعه(در اینجا حکومت) انتظار دارد رشد کنند و آنچه که آنها میخواهند را انجام بدهند
تا جایی که بنده اطلاع دارم در آموزش و پرورش هم کارهای خوبی انجام شده است مثل طرح شهاب. اما متاسفانه پیاده سازی زیر ساخت آن بسیار کار بزرگتری است که تا کنون نشانه ای از اقدام برای پیاده سازی این طرح دیده نشده است و به نظر نمی رسد که در اولویت دولت ها باشد. همچنان وزارت خانه های دیگر و امور دیگر در اولویت دولتهاست. با وجودی که آموزش و پرورش (حتی پیاده سازی همان طرح های مورد تایید) زیر ساخت جامعه است همچنان سرمایه گذاری روی سنگ و خاک و فلزات انجام می شود نه انسانها.
با این وجود معتقدم که یک معلم می تواند بسیار تاثیر گذار باشد.
[…] در ادامه مطلب قالب بندی یک کلاس کوچک […]